Dag 10 t/m nu, Geen internet, veel verhalen!
Door: Jens de Goeij
Blijf op de hoogte en volg Jens, Jacco, Robert, Henry
19 Februari 2014 | Mauritanië, Nouakchott
Na een hele koude douche vertrekken we weer om 8:00 2 thermoskannen koffie gezet maar helaas waren die om 12 uur al op met z’n 2en. We rijden de bergen in richting de sahara. De weg is beroerder dan je je kunt voorstellen, er zitten gaten in zo groot als Nederland en we rijden met een gangetje of 30 tussen de gaten door. Als we bij het tankstation aankomen – over welke ik me blijf verbazen, ze staan echt in the middle of nowhere - loop ik naar het tankklepje en zie ineens een enorme bult op onze rechter achterband. Snel verwisselen dan maar. Omdat we al eerder een lekke band hadden gehad zat nu de reserveband rechtsachter. Deze had 2 jaar met water er in gelegen en die was ontzettend verslapt, waardoor het canvas in de band scheurde. Hij was helemaal rond geworden. Ik dacht hem te verkopen als motorband maar ook dat is helaas niet gelukt. Met onze normale band rijden we verder. We rijden nu de bergen uit en de woestijn in. Deze plek is zo onfascinerend dat het fascinerend wordt. Hoe ver je ook kijkt, het enige dat je ziet is struikjes en zand. Afentoe komen er uit het niets een aantal berberse kinderen naar ons zwaaien. We doen ons best om elke keer een cadeautje als een pen of papieren verrekijker aan ze te geven, en daar zijn ze zo blij mee dat ze een gat in de lucht springen, feelgood moment! Na een aantal uur zien we een kamelenherder met een groepje kamelen, en dat was eigenlijk het boeiendste dat er die reis gebeurt is. We komen aan in Tata en daar koop ik voor 3 euro 4 ronde broden, een pot Hollandse chocopasta en 10 eieren. We komen aan op een prachtige camping met uitzicht over een typisch Marrokkaans dorpje in de bergen en een langzaam stromend beekje. Eindelijk een camping met een warme douche. Naast het beekje is een mooie ruimte om een mooi kampvuur te bouwen en daar komen in totaal 15 teams bij zitten. Iemand speelt gitaar en we zingen nog net geen kumbaya. Grappig hoe goed iedereen het met elkaar kan vinden, terwijl bijna niemand elkaar kent. Helaas kon niet iedereen zich gedragen en moest er flink geld betaald worden aan de camping door diegene. Iets te laat gaan we naar bed, morgen willen we weer om 8 uur weg rijden. Nog 1250 kilometer tot Dakhla, de laatste stop tot de Mauretaanse grens. Ik kan niet zeggen dat ik zin heb om naar Mauretanië te gaan, maar toch wil ik weten hoe het er aan toe gaat daar, aangezien hier al dode ezels langs de weg liggen.
Woensdag 12-2
Om 9:00 uur rijden we weg, de stad uit en de woestijn in. Precies hetzelfde verhaal en zlefs ik weet niet wat ik er over kan vertellen. We kachelen rustig verder richting tantan. Een dun weggetje met een scherpe wegrand, en ja hoor wéér een lekke band. Nu rijden we op onze laatste reserve. Snel een banden boer zoeken want beide reserve banden zijn nu al afgeschreven. Jammer maar helaas. We kunnen in ieder geval verder.
Met een niet zon gerust gevoel rijden we verder. We stoppen bij een bandenboer in een dorp. Hij vraagt 190 euro voor een band. Er viel ook niet te onderhandelen dus ik ben weg gelopen. Zo zijn we meerdere bandenboeren afgegaan ( ze zitten echt op elke hoek van de straat ) en uiteindelijk kwamen we uit in een klein stadje bij een michelin bandenboer, welke 130 euro voor een band vroeg. Na een beetje onderhandelen kwam dit uit op 115 euro. Niet de beste prijs maar ook niet de slechtste. Nu kunnen we weer met een gerust hart op weg. We komen rond 17:00 uur aan in TanTan beach, op een camping naast het strand. Daar zetten we onze tentjes op en gaan we uit eten. Dat klinkt luxe maar dat is het totaal niet. Voor 4 euro per persoon hebben we een hoofdgerecht en een halve liter cola. Geen geld. Na het eten zetten we koffie, hebben we een typisch mannengesprek en gaan dan slapen.
Donderdag 13 Februari
Omdat de brandweer vrachtwagen niet zo hard gaat, moeten we elke ochtend er vroeg uit. Het streven is om 8 uur weg. Mede dankzij ons lukt dit bijna nooit, vandaag was het 8:45. Als we gaan tanken kunnen we onze ogen niet geloven. De brandstof was gisteren nog 1.30 en nu 0,90. Ik ben er nog steeds niet achter hoe dat nou kan? Jammer dat we gisteren alle jerrycans volgetankt hebben voor 1,30. We beginnen met rijden, en er komt maar geen eind aan. 4 uur lang rijd ik door complete leegte. Afentoe zien we prachtige zandduinen en een hoopje kamelen. Ook staan er afentoe huisjes waar mensen in wonen, waar ik me echt over fascineer. Wat doen die mensen? Waar leven ze van? 100 vragen geen antwoorden. Genoeg denkstof dus. We komen later weer bij een tankstation en daar halen we wat te eten, ik bestel 2 broodjes omelet en 2 cola. Dit kost bij elkaar 2 euro, nou dat kunnen we nog wel leiden. En dan weer de leegte in. Komt hier ooit een eind aan? Ondertussen heb ik al 2 keer de volle lengte van Nederland aan woestijn gezien, en er zal nog wel een hele boel komen.
Vrijdag 14 en zaterdag 15 februari
Het is weer exact hetzelfde. We rijden vandaag meer dan 500 kilometer de woestijn door en we zien exact niks. We vervelen ons stierlijk en gaan dingen verzinnen om ons te vermaken. We spelen ik zie we zien een dood kameel en geven flesjes cola over via het raam. We hebben aangepapt met rotterdammers die Dion en Felicia heten, en ze rijden in een brandweer bus. Met loeiende sirenes rijden ze ons voorbij en schreeuwt hij uit het raam, en dat is eigenlijk het hoogtepunt.We denken nog even een foto te maken met kamelen, blijken we door een mijnenveld gereden te hebben om die foto te maken! Gelukkig heb ik mn leven gewaagd voor een mooie foto! Om 17:00 komen we aan in een prachtig hotel, en daar gaan we eten. Een marokkaans gerecht dat tagine het en het is heerlijk. Dan drinken we veel te sterke koffie en gaan we naar bed. Op zaterdag hebben we een rustdag en doen we de was en genieten we van de zon. Terwijl ik dit verslag schrijf is het lekker 27 graden en ga ik verder genieten. Vanavond weer een lekker marrokkaans gerecht!
Morgen (zondag) gaan we Mauretinië in en dat moet nogal een gedoe worden dus ik duim voor succes!
Zondag 16 Februari.
Om 5:00 gaat de wekker, man man man wat vroeg.. we drinken een marrokkaans ‘mannen’bakkie koffie ( heel sterk ) en gaan in de auto zitten. De reis gaat 80 kilometer goed en dan moeten we wachten voor de grens. Even laten lopen om muziek te draaien maar wat ruiken we toch? Het stinkt ontzettend in onze auto. We kijken naar buiten en denken gelijk: shit. Een hele plas zwarte zooi. Ik denk gelijk aan het achter differentieel. Een fout hierin zou cruciaal zijn. “gelukkig” is het benzine. De pomp die de brandstof druk moet verhogen lekt. We proberen hem dicht te lijmen maar helaas werkt dit niet. We moeten verder gesleept worden, wat het nodige rumoer opwekt. Slepend de grens over en slepend niemandsland door. Niemandsland is een stuk land tussen marokko en Mauritanië wat eigenlijk van niemand is. De weg is meer dan beroerd en overal staan autowrakken. Heel erg fascinerend om te zien, helaas iets minder fascinerend om er doorheen gesleept te worden. 100 kilometer slepen geert en rob ons naar het hotel. Gelukkig hadden zij een trekstang dus was het draaglijk.
We komen nog even vast en met een lekke brandstofpomp trek ik geert en rob er nog uit. In het hotel krijgen we een warm welkom met allemaal blikjes drinken. De kamers zijn niet veel soeps dus we pompen onze luchtbedden op. Warme douches zitten er ook niet meer in sinds Marokko, maar ook een koude douche kunnen we nu waarderen. Als het eten opgediend wordt schrikken we er van. Een schaal met couscous die er normaal uitzag, maar daarnaast stond een schaal met vis. Helaas geen visfilet, maar gewoon complete vis. Inclusief hoofd. Het motto hier is: ogen dicht en eten maar. Opzich is het best lekker. We nemen ook onze eerste malaria pillen genomen, welke niet echt goed op iedereen werken. We gaan vroeg naar bed en we dromen heel erg veel, wat een bijwerking is van de pillen.
Maandag 17 februari
Vandaag gaan we naar de lokale autotechniek school. S’ochtens schroeven we de benzinepomp eruit en gaan we met z’n vieren in de Volvo. De kinderen daar vinden het echt ge-wel-dig. Iedereen wil op de foto en met ons praten. Jammer dat niemand Frans praat.
Ik spreek een leraar aan op mijn beste Frans voor een nieuwe pomp en hij nodigt ons uit in een Renault 18 die nog gaarder dan gaar is, en hij rijdt midden door de stad door elk klein straatje heen. Leuk om alle onderdelen winkels te zien! Verbazingwekkend modern eigenlijk, aangezien elk huisje –als die er al zijn- zijn aftans. Na 5 winkels hebben we een Bosch dealer te pakken en hebben we ongeveer hetzelfde onderdeel. Thuis zetten we hem er op en hij lekt niet meer!:D Savonds is het eten weer net zo mooi. Er ligt een heel schaap en een schaal met schapenmaag en zooi. Met de mentaliteit ogen dicht en eten maar proberen Henry en ik het. Het was echt serieus lekker!
Dinsdag 18 Februari
Om 9 uur vertrekken we weer en we rijden door de kilometers middle of nowhere. Al sinds het begin rijden er 2 toyota hiluxen mee vol met militairen die allemaal een ak47 dragen. Is het nodig? Ik denk eigenlijk van niet.. erg aardige gasten, we mochten alleen niet met de geweren op de foto. Na 250 kilometer kunnen we tanken en weer verder. 500 kilometer gereden met 20 auto’s achter elkaar. we tekenen op elkaars auto en kloten terwijl team firefly hun tussenas er onderuit haalt omdat ze hem in diff lock hebben laten staan, alles naar de klote dus. Ondertussen is het al erg warm geworden, tot 36 graden in de zon. En ik heb al een mooie truckersarm gecreërd. Smiddags ruil ik met iemand en zit ik een middagje in een andere auto. Ook weleens leuk! Savonds krijgen we weer een heerlijk schaap, helemaal compleet om er zelf wat vanaf te plukken. Ik voel me net een slager. Verder is er hier niet zoveel te beleven dus gaan we maar naar bed, waar ik dit verslag typ. Helaas is het internet te slecht om ze up te loaden dus doe ik dat morgen maar. Weltrusten!
Woensdag 19 Februari
Vandaag hebben we alweer een rustdag, en slapen we lekker uit tot 10 uur. We gaan de visums regelen voor Senegal maar dat gaat iets makkelijker da gedacht. Na een half uur staan we buiten en eten we een dubbele lunch. Verder liggen we in de 33 graden zon en gebeurt er vrij weinig.
-
19 Februari 2014 - 22:28
Andre:
Hé luitjes, wat een leuke verhalen, door dat allemaal ineens is moet je er ff de tijd voor nemen maar tof om te lezen wat jullie allemaal mee/doormaken.
Keep up the good work! -
22 Februari 2014 - 21:47
Lenie:
Jens, je was vroeger al gek op de zandbak. De zandbak die je de afgelopen tijd hebt beleefd zulke niet snel vergeten. Ik geniet van jouw verslagen. we zien op geotracking dat jullie bijna in Gambia zijn. Ik ben blij dat het zo goed is gegaan. -
27 Februari 2014 - 10:22
A.M.van Nieuwkerk:
Heb genoten van jullie verslag.Toch liever een lamskarbonaatje dan een heel schaap Henry? Denk veel aan jullie. Blijf gezond! Hartelijke groeten! Oma Ali -
28 Februari 2014 - 10:55
Oma Borgers:
Dag Jacco en Jens,
Erg leuk om jullie verhalen te lezen en te horen wat jullie allemaal meemaken! Nog heel veel succes.
groeten, Oma Borgers
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley